DCW jest jedną z nielicznych okazji do poznania za jednym zamachem szerokiej oferty branży technologii IT skierowanej do budownictwa, obejrzenia prezentacji osiągnieć wdrożeniowych i wysłuchania dyskusji o wyzwaniach i kierunkach w jakich zmierza rozwój technologii IT w branży.
Liczba wrażeń nie do przerobienia. Nie sposób zaprzeczyć, że technologie informatyczne jak BIM w Wielkiej Brytanii są na dużo wyższym poziomie niż nad Wisłą. Ma to miejsce między innymi za sprawą polityki tamtejszego rządu. Można przyjąć, że dyskusja jest na wysokim poziomie za sprawą silnych organizacji branżowych zaangażowanych w temat. Ponadto impreza nie jest zdominowana przez żadnego dostawcę technologii, a wszyscy liczący się dostawcy biorą w niej udział.
Ze swojej perspektywy wyróżniłem trzy główne wątki, z których każdy to temat rzeka:
– przejście z BIM do IM,
– interoperacyjność,
– wdrożenia i ludzie w zmianie.
Przejście z BIM do Information Management.
To spostrzeżenie dało mi wiele satysfakcji, ponieważ wskazuje, że dyskusja, którą proponujemy na platformie DCNavigator jest dojrzała i wpisuje się w trend rozwoju technologii w branży (podobnie jak podejście do cyfryzacji codziennej pracy i oferowane klientom rozwiązania). Dodatkowo zauważono, że w tym kontekście BIM za bardzo kojarzy się z modelem, a nie z informacją. Za ten stan rzeczy możemy podziękować sprzedawcom aplikacji do modelowania, którzy niejako zawłaszczyli terminologię. Niejednokrotnie rozmawiając o BIM nadal pierwsza reakcja to: a to projekt w 3d… Dodatkowo okupiony drogim oprogramowaniem. Zatem BIM to tylko część rozwiązania nakierowanego na globalne podejście do zarządzania informacją i jej cyfryzację, co prowadzi do kolejnego zagadnienia.
Interoperacyjność
Pod tym hasłem rozumiemy możliwość stosowania tych samych danych w różnych kontekstach. Dane osadzone w kontekście stanowią informację. Dzięki wysokiej jakości informacji możemy podejmować lepsze decyzje na naszych projektach czy w organizacjach. To co ogranicza interoperacyjność to brak standardów tworzenia i wymiany danych na różnych poziomach oraz ograniczanie ich przepływu pomiędzy aplikacjami. O to nadal skutecznie dbają producenci. Uważam również, że wielość rozwiązań (o której pisałem) jest czynnikiem zniechęcającym. I tu na scenę wchodzą rozwiązania typu Open Source, pozwalające na nieskrępowaną wymianę informacji w formatach jak IFC. Jednak poza przekazywaniem informacji musimy również zadbać o to, aby była ona zrozumiała dla wszystkich. Industry Foundation Classes stanowi ramy dla rozbicia obiektu na elementy. Niestety w Polsce nie mamy klasyfikacji, która pozwalałaby nam umieszczać te elementy w jakimś kontekście np. kosztorysowym. Póki co, każdy użytkownik wymyśla swoją, a to nie ułatwia sprawy. Dodatkowo na poziomie poniżej elementu jest potrzeba standaryzacji opisu jego atrybutów, tak aby łatwiej porozumiewać się z producentami. To umożliwiłoby automatyzację ofertowania materiałów budowlanych zamawianych pod konkretny projekt, na przykład prefabrykatów.
W całej dyskusji nie można pominąć tego, że zmiana kosztuje. Pytanie zatem jak sprawić aby mniejsze firmy, czy mikro przedsiębiorcy, mogli również skorzystać z dobrodziejstw cyfrowej transformacji. W wariancie negatywnym ich niechęć do wdrożeń może zniweczyć dużą część przedsięwzięcia. Tu wydaje się, że standaryzacja i możliwość z korzystania z tych samych danych przez różne aplikacje jest jedyną słuszną drogą. Tymczasowym rozwiązaniem jest możliwość digitalizacji dokumentów papierowych w celu uniknięcia wykluczenia cyfrowego niektórych podmiotów. Przykładem może być inteligentne skanowanie dokumentów WZ dla utrzymania przepływu danych w łańcuchu dostaw.
Ostatecznym rozwiązaniem będącym niejako klamrą spinającą wszystkie zagadnienia jest inicjatywa openCDE prowadzona przez buildingSMART.
Wdrożenia i ludzie w zmianie
Nie ma to jak pochwalić się na szerokim forum czymś co nam się udało wdrożyć/zmienić. Choć z tym bywa różnie. Jak to zrobić, żeby nie pokazać za dużo i zachować przewagę konkurencyjną. Tak na prawdę to technologia jest i tak w większości z zewnątrz. Na wewnętrzne rozwijanie aplikacji mogą pozwolić sobie najwięksi jak Skanska ze swoją przeglądarką. Co samo w sobie nie było najbardziej imponującą częścią prezentacji. To co było interesujące to kreatywny sposób w jaki zostały spięte różnego rodzaju aplikacje, które akurat były dostępne w firmie w celu uzyskania synergii i dostarczenia wartości dla użytkowników i organizacji. Wykorzystanie palety pozornie różnorodnych narzędzi ze stajni Autodesku, Microsoftu, „in house” pozwoliło zbudować wydajny system, który oszczędzał czas uczestników projektu na różnych poziomach. Z kolei Sir Robert McAlpine (generalny wykonawca) pokazywał rewolucję w zakresie raportowania miesięcznego do klienta przy pomocy PowerBI ze stajni Microsoftu. Zaprzęgnięcie Power BI do raportowania nie jest technologicznym osiągnięciem, ale zamodelowanie przepływu danych, uczestników tego procesu, spełnienie oczekiwań odbiorców raportu i ułożenie procesu informacyjnego, w sposób który pozwala skrócić pracę nad raportem z tygodnia do 2 godzin zasługuje na uznanie. W obu przypadkach prelegenci wskazywali na ludzi i ich opór przed zmianą jako na decydujący czynnik w sukcesie wdrożenia.
Czy było warto fatygować się na imprezę? Z jednej strony niby nic nowego, te same problemy, wdrożenia na znanej technologii, trochę nowych zabawek. Z drugiej mnóstwo pozytywnej energii i chęci do zmiany skutkującej lepszymi projektami.
Nie można oczywiście dać się zwieść i uogólniać. Na takiej imprezie zagęszczenie fanów technologii i cyfryzacji na metr lub może stopę kwadratową jest nieporównywalnie większe niż w reszcie kraju. Nie mniej poziom dyskusji w branży jest wysoki. Oczywiście nie można zapominać o tym, że każdy z dostawców technologii chwali się tym co ma. Można zatem pojeździć wirtualnym podnośnikiem koszowym lub podrapać za uchem Spota z Boston Dynamics z wyposażeniem do skanowania na plecach.
Dodaj komentarz